شر (مفردات‌قرآن)شرّ از اصطلاحات قرآنی مقابل خیر و به معنای بد و ضرر است. ۱ - مفهومشناسیراغب گفته: شر آنست که همه از آن اعراض می‌کنند چنانکه خیر آنست که همه به آن مایل می‌شوند. طبرسی فرموده خیر نفع خوب و شرّ ضرر قبیح است. وَ عَسی اَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ در آیات گاهی معنی ضرر مناسب است مثل آیه فوق و گاهی معنای قبیح و بد نحو اَنْتُمْ شَرٌّ مَکاناً... در اقرب الموارد گوید: شرّ اسمی است جامع تمام رذائل و خطایا و در «فُلَانٌ شَرُّ النَّاسِ» [[|اسم تفضیل]] است همزه آن در اثر کثرت استعمال حذف شده چنانکه در «فلان خیر النّاس». [۵]
شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۴۳.
علی هذا شرّ در آیه اُولئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ و نظیر آن اسم تفضیل است و ایضا در آیه قُلْ هَلْ اُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِکَ و نظائر آن باید بقرینه «من» تفضیلیه اسم تفضیل باشد. ۲ - پانویس
۳ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شر»، ج۴، ص۱۴. رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | اصطلاحات قرآنی | قاموس قرآن | واژگان قرآنی | واژه شناسی واژگان قرآن
|